Aan de rand van de zomer, wanneer het gouden licht de groene weiden van Aubrac streelt, is dit het perfecte moment om jezelf onder te dompelen in de pracht van het gebied. Ik ben Aurore, een onvermoeibare 31-jarige wandelaar en liefhebber van het buitenleven. Ik nodig je uit om mij te volgen op de GR de Pays – Tour des Monts d'Aubrac, een circuit van 143 km dat ik in zeven dagen heb afgelegd, vertrekkend vanuit het charmante dorpje Laguiole. Tussen landelijke landschappen en momenten van uitdaging, laat u verleiden door de unieke ervaring van deze geweldige wandeling.
Van Laguiole tot Saint-Urcize
Presentatie van het podium
Na een klim naar de hoogten van het dorp en een passage door het beukenbos van Laguiole, bereikt u met deze etappe de emblematische landschappen van het hoogplateau van Aubrac.
- Afstand: 17,4 km
- Duur: 6 uur (met maaltijdpauze)
- Hoogte: +441m / -332m
- Moeilijkheidsgraad: gemiddeld
- Markering: GVK rood en geel
Mijn ervaring
De regen en mist kwamen op mijn eerste dag hierop Ronde van de Monts d'Aubrac, maar ik heb geen andere keuze dan mezelf te motiveren. Uitgerust als een sherpa die klaar is om de Everest te beklimmen, vertrek ik naar deze eerste etappe. Een paar minuten nadat ik het gehucht Séguis ben gepasseerd, steek ik een mooi pad over met lage stenen muurtjes. Ik neem het water, en ook het pad. Ondanks dat mijn schoenen ondergedompeld zijn in de modder, probeer ik te genieten van het huidige moment. Op de Abiouradous-weg is het zicht beperkt tot 10 meter. Ik zie de Aubrac-koeien niet in de weilanden, maar ik stel me voor dat ze op vers gras grazen en herkauwen. Het is stil, er is niemand op het pad behalve ik, wat best een fijn gevoel is.
Aangekomen in het beukenbos van het Bois de Laguiole ben ik wat meer beschut tegen wind en regen. Ik observeer de vele soorten bloemen op het plateau, verfraaid door de waterdruppels. Aan de overkant van een open plek zie ik een hert. Dankzij het geluid van de regen hoort ze mij niet, waardoor ik haar enkele minuten in alle rust kan observeren. Bij de uitgang van het beukenbos gebeurt de magie: het oversteken van verschillende weilanden van het hoogplateau. De mist verhindert dat ik de landschappen zie zover het oog reikt, maar de sfeer is sensationeel en onverklaarbaar. De kuddes koeien, soms heel dicht bij mij, voegen een mythische dimensie toe. Hoewel mijn schoenen doorweekt zijn en het hard waait, doet het landschap van Aubrac onder de mist mij deze ongemakken snel vergeten. Na enkele paden en passages over asfaltweg kom ik uiteindelijk aan in Saint-Urcize.
Van Saint-Urcize tot Nasbinals
Presentatie van het podium
Deze route maakt deel uit van de route “Aubrac au coeur” en volgt de afdaling van de Hère-vallei, alvorens omhoog te gaan richting het Tempeliersdorp Recoules-d'Aubrac. Het pad komt dan uit bij een basaltstroom, steekt het Bois de la Barthe over en komt vervolgens bij Nasbinals uit via de Carbonnières-weg.
- Afstand: 14,1 km
- Duur: 4u45 (zonder maaltijdpauze)
- Hoogte: +337m / -273m
- Moeilijkheidsgraad: gemakkelijk
- Markering: groene PR en borden (Aubrac in het hart)
Mijn ervaring
Voordat ik aan de wandeling begin, maak ik een omweg naar het uitkijkpunt van de Rocher de la Vierge in het hart van Saint-Urcize. Vanaf daar is het uitzicht adembenemend over de kamklokkentoren van het dorp en het omliggende plateau. Vandaag is het mooier weer dan de dag ervoor: geen regen, alleen een koele ochtend. Het pad begint mooi, omzoomd met stenen, terwijl Saint-Urcize vorm krijgt en verdwijnt naarmate ik verder kom.
Nadat ik Recoules-d'Aubrac heb doorkruist, een dorp dat is geclassificeerd als een opmerkelijke plek van Frankrijk en Europa, klim ik richting de zomerweiden. De panorama's komen tevoorschijn en bieden uitzicht op mijn eerste burons, deze stenen schuilplaatsen die typisch zijn voor Aubrac. De afdaling naar het bos van Burières is een verademing, tot aan deze prachtige stenen brug die de stroom Chambouliès overspant. Uiteindelijk kom ik aan in Nasbinals vlakbij de gemeentelijke camping, voordat ik de weg oversteek om op een laatste mooi paadje te komen.
Stap ♡ beweeg
Gedurende de hele route kun je talloze burons zien en genieten van prachtige open uitzichten.
Van Nasbinals tot Aumont-Aubrac
Presentatie van het podium
Deze route verbindt Nasbinals met Aumont-Aubrac, het is een emblematische etappe van de GR65, het pad naar Saint-Jacques-de-Compostelle. U verlaat het uitgestrekte open landschap van Aubrac en bereikt de meer bosrijke gebieden van Margeride. De sfeer wordt gekenmerkt door stilte, alleen onderbroken door het geluid van voetstappen en het luiden van kuddeklokken, die u herinneren aan uw nederige plek in de natuur.
- Afstand: 26,5 km
- Duur: 7u15 (met maaltijdpauze)
- Hoogteverschil: -440m / +310m
- Moeilijkheid: moeilijk
- Markering: GR rood en wit
Mijn ervaring
Voor deze derde dag op de GR65 start ik onder een lichtgrijze lucht, maar veel milder weer dan de voorgaande dagen. Dankzij de korte etappe van de dag ervoor kon ik mijn benen laten rusten voor de lange dag die mij te wachten staat. Vanaf het begin van Nasbinals vertrok ik op een begaanbaar pad, met de rotsachtige nek van Marchastel als achtergrond aan de horizon. De Marchastel-brug overspant de rivier de Bès en markeert het begin van mijn overtocht door de weilanden. De sfeer is anders dan mijn eerste dagen: het is een echte “pelgrimsroute”. Er zijn frequente ontmoetingen, onderbroken door een glimlach en warme uitwisselingen. Er zijn talloze verfrissingspunten, die getuigen van de populariteit van de Camino de Santiago.
Nadat ik Rieutort-d'Aubrac was overgestoken en een aantal kilometers asfaltweg had afgelegd, vond ik gelukkig een pad omzoomd met bezems, kronkelend tussen weilanden bezaaid met vulkanische stenen. Het pad leidt me rechtstreeks naar een natuurlijke curiositeit: de oculus van de wolvenrots, een waar tableau vivant dat doet denken aan een scène uit “Stargate”. Verderop valt de Roc des Loups op door zijn granieten chaos, een spiraal van rotsen die de pelgrims en mijzelf, een geïmproviseerde fotograaf voor enkele ogenblikken, boeien.
Verderop steek ik een houten ponton over boven een veenmoeras en vervolg dan op een kilometers lang pad midden tussen de weilanden. Na de lunch op een steen langs het pad vervolg ik mijn weg door kleine naaldbossen, die contrasteren met de uitgestrekte vroegere weilanden. Tegen het einde van de etappe beginnen mijn benen vermoeid te raken, ondanks de aanhoudende schoonheid van het landschap. De zon, zelfs gehuld in wolken, herinnert me aan zijn kracht met mijn zonnebrand op mijn gezicht, een les die ik heb geleerd voor de komende dagen. Eindelijk, na een laatste mentale inspanning, bereik ik Aumont-Aubrac, een gastvrij dorp dat het einde van deze dag vol ontdekkingen en uitdagingen markeert.
Stap ♡ beweeg
De gevarieerde landschappen van deze etappe hadden een grote impact op mij: van de asfaltweg tot de berijdbare paden, van smalle paden tot uitgestrekte weilanden, waaronder veenmoerassen, vulkanische velden en dennenbossen. De aanwezigheid van de Oculus en de Roc des Loups voegt een uniek en fascinerend tintje toe aan de route, plaatsen waar je urenlang kunt nadenken en fotograferen. Voor mij is het ongetwijfeld een van de mooiste etappes van deze GR de Pays, een echte onderdompeling in de natuurlijke diversiteit van Aubrac.
Van Aumont-Aubrac tot Prinsuéjols
Presentatie van het podium
Een eenvoudige en relatief korte etappe, ideaal om je benen te laten rusten tussen de langste stukken van de GR. Het loopt door velden, bossen en heuvels en onthult op bijna elk kruispunt prachtige granieten stenen huizen en kruisen. De prachtige Aubrac-koeien maken dit pittoreske plaatje compleet.
- Afstand: 14 km
- Duur: 3u30 (zonder maaltijdpauze)
- Hoogteverschil: +243 m / -93 m
- Moeilijkheidsgraad: gemakkelijk
- Markering: GVK rood en geel
Mijn ervaring
Voordat ik aan deze etappe begin, besluit ik de heuvel te beklimmen om het standbeeld van Christus de Koning van Aumont-Aubrac te bewonderen. Het uitzicht is adembenemend en biedt een opvallend panorama op de hoogten van het dorp. Onder een stralende zon trek ik eindelijk mijn jasje uit voor een T-shirt en zet mijn pet op, klaar om de dag tegemoet te treden.
De rood-gele GVK-markeringen loodsen mij over een lange weg met naaldbomen. Het landschap blijft vlak en weinig interessant, vooral in vergelijking met de spectaculaire uitzichten van de dag ervoor. Deze kortere etappe zonder groot hoogteverschil biedt echter een welkome afwisseling voor mijn vermoeide benen. Na verschillende stukken afwisselend tussen begaanbare wegen en asfaltwegen, kom ik uiteindelijk aan in Prinsuéjols, een charmant dorpje.
Stap ♡ beweeg
Niets bijzonders te melden over deze etappe, maar het blijft een aangename en ontspannende overgang.
Van Prinsuéjols tot het toevluchtsoord “Les Rajas”.
Presentatie van het podium
Deze lange etappe van de Tour des Monts d'Aubrac begint rustig bij de uitgang van Prinsuéjols. Het landschap verandert snel als je langs de vijver van Beaume en het majestueuze kasteel van Beaume loopt. Na een deels schaduwrijke route eindigt de route bij Buron des Rajas, aan de voet van het Signal de Mailhebiau, het hoogste punt van Aveyron, in een wilde, bijna woestijnachtige omgeving. Een lastige maar uitzonderlijk mooie wandeling, zeker de moeite waard.
- Afstand: 27,8 km
- Duur: 7u30 (met maaltijdpauze)
- Hoogte: +640m / -524m
- Moeilijkheid: moeilijk
- Markering: GVK rood en geel
Mijn ervaring
De start van deze etappe is vrij rustig, met vrij bekende landschappen. Een paar kilometer verder neem ik een pad dat me naar de Baume-vijver brengt, een prachtige plek. Kort daarna ontdekte ik het Château de la Baume, die dag gesloten, maar toch indrukwekkend. De klim door een prachtig bos brengt me naar het gehucht Chantegrenouille, waar ik besluit een lunchpauze te nemen. De ontspanningsruimte van het dorp is erg gezellig en de honden van de naburige boerderij komen mij gezelschap houden, hopend op een paar kruimels van mijn picknick.
Vanuit het kleine gehucht “La Blatte” is het betoverend. Een lange klim door het bos leidt naar een spectaculair open uitzicht. Ik doorkruis weilanden en een naaldbos, mijn benen worstelen, maar de landschappen motiveren mij om vooruit te komen. Het einde van de etappe bevindt zich op een berijdbaar pad dat naar de Rajas-hut leidt. Het pad lijkt eindeloos, maar de beloning is de moeite waard: het toevluchtsoord is prachtig en comfortabel. Ik geniet van de laatste zonnestralen op de binnenplaats voordat ik ga zitten om te eten. Ik koos voor een eenpersoonskamer, een echte luxe na zo’n vermoeiende dag.
Stap ♡ beweeg
Net als de etappe Nasbinals naar Aumont-Aubrac biedt deze etappe een prachtige diversiteit aan landschappen. Aankomen bij het Rajas-toevluchtsoord, gelegen midden in de weilanden, is gewoonweg magisch.
Van het toevluchtsoord “Les Rajas” in Saint-Chély-d’Aubrac
Presentatie van het podium
Met deze etappe van de GRP Tour des Monts d'Aubrac bereikt u het Signal de Mailhebiau, het hoogste punt van Aubrac op 1 m. U loopt van de uitgestrekte weilanden van de Rajas-hut naar het Rode-kruis, u steekt het bos van Aubrac over en bereikt vervolgens het dorp Enfrux voordat u Saint-Chély-d'Aubrac bereikt. Deze gevarieerde route contrasteert tussen de wilde uitgestrektheid van de Monts d'Aubrac en de frisheid van het bos, en eindigt in de Boralde-vallei.
- Afstand: 18,5 km
- Duur: 5 uur (zonder maaltijdpauze)
- Hoogte: +117m / -634m
- Moeilijkheid: moeilijk
- Markering: GVK rood en geel
Mijn ervaring
Nadat ik wakker werd met het geluid van de bellen en een goed ontbijt buiten de hut, ging ik weer op pad. Ik ben de laatste die het asiel verlaat, ook al is de ochtend nog jong. De meest gedurfden hebben het Signal de Mailhebiau al beklommen voordat ze de GR hervatten. Ik heb ervoor gekozen om niet terug te keren, omdat ik het al heb verkend, maar de omweg is het bekijken waard. Ik klim door de weilanden en laat geleidelijk de schuilplaats achter me. De nostalgie overvalt me een beetje, omdat ik daar zo'n leuke tijd heb gehad. Na een lange doortocht door groene weiden en kuddes koeien bereik ik de weg en passeer vlakbij het Rode kruis. De asfaltweg strekt zich enkele kilometers uit voordat hij een pad in het bos vindt.
Na vele kilometers in een mooi bos bereik ik via een mooie afdaling de Enfrux. Met als extra bonus een ongelooflijk helder zicht over de Boralde-vallei. Een schitterend stuk van deze GR, maar de afdaling is lang en steil. Aangekomen in Saint-Chély-d'Aubrac besluit ik mijn voeten onder de emblematische pelgrimsbrug te steken voordat ik na een korte klim terugkeer naar het dorp.
Stap ♡ beweeg
Het panoramische uitzicht op de Boralde-vallei na het doorkruisen van het bos is adembenemend en blijft een van de meest memorabele passages van deze etappe.
Van Saint-Chély-d’Aubrac tot Laguiole
Presentatie van het podium
Deze etappe vertegenwoordigt de moeilijkste uitdaging van de route met het grootste hoogteverschil. De eerste klim is veeleisend, maar biedt een prachtig uitzicht op de plateaus. De heuvelachtige landschappen, onderbroken door beukenbossen en weilanden, begeleiden de wandelaar naar Laguiole.
- Afstand: 25,2 km
- Duur: 7 uur (zonder maaltijdpauze)
- Hoogte: +932m / -725m
- Moeilijkheid: moeilijk
- Markering: GR rood en wit en GR rood en geel
Mijn ervaring
Vanaf de eerste stappen is de helling voelbaar. Ik volg eerst een asfaltweg, de GR65 volgend, daarna verwelkomt het bos mij met zijn verfrissende schaduw. De klim door het bos is intens, maar aangenaam, vooral op deze warme junidag. Na de Neck de Belvezet kom ik op een esplanade met een panoramisch uitzicht en een bord met de aanduiding “Bout de l'Enfer”. Hier scheidt de GR65 zich van de GRP Tour des Monts d'Aubrac. Ik vervolg door de weilanden op een gemotoriseerde weg en na het oversteken van een departementale weg kom ik in het staatsbos van Aubrac. De klim, onderbroken door een beekje en verderop door de Enguilhens-burons, biedt schilderachtige uitzichten.
Aangekomen bij het Devez-bos besluit ik de omweg richting de gelijknamige waterval niet te maken, maar liever verder te gaan op het bospad. Het duurt lang voordat het gerecht arriveert, maar wanneer het arriveert, wordt het met opluchting begroet. Terwijl ik weilanden en langlaufloipes doorkruis, geniet ik van adembenemende uitzichten, ondanks dat ik pijn in mijn tenen begin te voelen. De afdaling richting de boerderij van Vayssaïre is lang, maar het panoramische uitzicht doet me de vermoeidheid vergeten. Een korte passage over de weg en ik kom op een pad omringd door frambozenstruiken. In de verte verschijnt de klokkentoren van de Laguiole-kerk, een teken dat de finish nabij is. In plaats van het officiële pad richting de ambachtelijke zone te volgen, neem ik een alternatief pad dat uitzicht biedt op het dorp en naar de Oules-waterval leidt.
Stap ♡ beweeg
Vrij zicht op de hoogten voordat u aankomt bij de boerderij van Vayssaïre.
Accommodatie op de GRP – Tour des Monts d’Aubrac
Best Western Le Relais de Laguiole Hôtel et Spa
Thema's
